Η Γιάννουλη είναι έδρα του ομώνυμου Δήμου, 3 μόλις χιλ. από τη Λάρισα. Η αρχαιολογική έρευνα από τις αρχές ήδη του αιώνα μας έχει αποδείξει ότι η περιοχή της Γιάννουλης κατοικείται από τη Νεολιθική εποχή.
Υπήρχαν μάλιστα στην περιοχή οι παρακάτω Νεολιθικοί οικισμοί:
1) Ο οικισμός στη Μαγούλα Αράπκουλε ή πρόχωμα Μάλαμα, βρίσκεται δύο περίπου χλμ. στα βόρεια- βορειοδυτικά του οικισμού. Στη θέση αυτή βρέθηκε κεραμεική της αρχαιότερης νεολιθικής εποχής, της νεότερης και της εποχής του χαλκού.
2) Ο οικισμός στη Μαγούλα βρίσκεται 500μ. νότια - νοτιοανατολικά της Γιάννουλης στα δεξιά του δρόμου Λάρισας-Τυρνάβου. Η κεραμεική που βρέθηκε εδώ είναι της νεότερης νεολιθικής εποχής, των ιστορικών χρόνων και της μεταβυζαντινής εποχής, γεγονός που αποδεικνύει ότι η ζωή συνεχίστηκε εδώ για πολλούς αιώνες.
3) Ο οικισμός στη Μαγούλα της Παιδόπολης, 1,5 χλμ. στα νοτιοανατολικά της Γιάννουλης. Η κεραμεική του οικισμού αυτού είναι της εποχής του χαλκού, της ελληνιστικής και της μεταβυζαντινής εποχής.
4)Ο οικισμός στη Μαγούλα Μάρμαρα, στα ανατολικά του δρόμου Γιάννουλης-Αμπελώνα. Η κεραμεική του οικισμού είναι ποικίλη από την αρχαιότερη νεολιθική και την ελληνιστική εποχή.
5) Ο οικισμός στη Μαγούλα πρόχωμα του Καραβίδα 1,2 περίπου χλμ. στα νοτιοδυτικά της Γιάννουλης. Η κεραμεικκή της θέσης είναι της νεότερης Νεολιθικής, της εποχής του χαλκού και της κλασσικής εποχής.
Από τα παραπάνω συνάγεται το συμπέρασμα ότι η ζωή εδώ συνεχίστηκε για πάρα πολλούς αιώνες. Πρώτη γραπτή μαρτυρία του τοπωνυμίου Γιάννουλη έχουμε στον κώδικα της Μητρόπολης της Λάρισας, όπου σε φύλλο αυτού του κώδικα έχει καταχωρηθεί το διαζύγιο κάποιας Μαλάμως από το χωριό Γιαννόγλου. Η Μαλάμω αυτή είχε παντρευτεί το Νικόλαο Γουνιτζιώτη πριν το έτος 1691.
Από την υπόθεση του διαζυγίου αυτού εξάγεται το συμπέρασμα ότι το αρχικό όνομα του οικισμού ήταν Γιαννόγλου και ότι αυτός ιδρύθηκε πριν από το 1691.
Η μορφή του τοπωνύμιου δηλώνει ότι η περιοχή ήταν ιδιοκτησία κάποιου μεγαλοκτηματία που ονομαζόταν Γιαννόγλου και που όπως δείχνει το επώνυμο ήταν Έλληνας. Τα χρόνια της τουρκοκρατίας κατοικούνταν οι δύο μαγούλες στα νότια-νοτιοανατολικά της Γιάννουλης, αλλά από μαρτυρία ενός Αθηναίου δημοσιογράφου προκύπτει ότι στην ευρύτερη περιοχή της Γιάννουλης υπήρχαν άλλοι τρεις οικισμοί, το Κιόσκι, το Οτζά-κιοϊ και το Μπαμπά Οτζάκ.
Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους το 1881 ολόκληρος ο Θεσσαλικός κάμπος ήταν μοιρασμένος σε μεγάλες ιδιοκτησίες (τσιφλίκια), τα οποία οι Τούρκοι τσιφλικάδες πούλησαν σε Έλληνες κεφαλαιούχους διατηρώντας με αυτόν τον τρόπο το ιδιοκτησιακό καθεστώς άθικτο και μετά την απελευθέρωση.
Την ίδια εποχή έρχεται στην Ελλάδα από τη Ρουμανία ο Παναγής Χαροκόπος πλούσιος Έλληνας με σημαντικό φιλανθρωπικό έργο και αγοράζει έξι μεγάλα αγροκτήματα (τσιφλίκια) στη Θεσσαλία. Αναθέτει δε τη διεύθυνση αυτών στον αδελφό του Σπύρο.
Το έτος 1899 ο Παναγής Χαροκόπος, αγοράζει το τσιφλίκι της περιοχής μας από τον Ουσαμπενδίν Μπέη Χασάν Βέη, κτηματία και σύμβουλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ιδιοκτησίας του ίδιου κατά το ήμισυ και της αδερφής του Σαντίκα Χανούμ κατά το έτερο ήμισυ, με το τίμημα των 8000χρυσών λιρών Τουρκίας ή δραχμών 280.000. Το τσιφλίκι ήταν έκτασης 14.343 τουρκικών στρεμμάτων και συνόρευε από γύρω με τις περιφέρειες των χωριών, Γιάννουλη, Βέη Τατάρ, Καζακλάρ της επαρχίας και του Δήμου Τυρνάβου, Κουλούρι και Καλυβίων της πόλης και του Δήμου Λάρισας, περιλάμβανε δε την περιοχή την εντός των περιφερειών των χωριών Τατάρ, Γιάννουλης, Καζακλάρ και λοιπών γειτονικών χωριών.
Το έτος 1902 ο Παναγής Χαροκόπος αρχίζει την ανοικοδόμηση του πύργου, αρχιτέκτων είναι ο Μεταξάς. Το κονάκι αποτελείται από το συγκρότημα των αποθηκών, τον ορνιθώνα, τον ανεμόμυλο με τις δεξαμενές και τα ξηραντήρια και το κυρίως κτίριο με τους βοηθητικούς χώρους. Το κυρίως κτίριο βρίσκεται στη μέση ενός οικοπέδου που περικλειεται με ψηλό λιθόκτιστο μανδρότοιχο απότην ανατολική πλευρά, με αποθήκη, σταύλους, αρτοποιείο, αμαξοστάσιο, πλυντήριο, γραφείο, οικία, υπόστεγο απότη βόρεια και δυτική πλευρά του και με ψηλό κικλίδωμα από τη νότια πλευρά. Αποτελείται από δύο ορόφους, το ημιυπόγειο και έναν προεξέχοντα πύργο. Η εξωτερική μορφολογία του ακολουθεί τις κλασσικές συνθετικές αρχές που είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των αρχών του αιώνα μας.
Η Γιάννουλη παρά το κοντινό της απόστασης δεν συμπεριλήφθηκε στο Δήμο της Λάρισας αλλά του Τύρναβου, στην απογραφή του 1884 είχε 74 κατοίκους. Μετά την κατάργηση των Δήμων το 1912 ιδρύθηκε η κοινότητα Φαλάνης στην οποία περιλαμβάνονταν και ο οικισμός της Γιάννολης. Το 1926 οι κάτοικοι της Γιάννουλης επεδίωξαν να αποσπασθούν από την κοινότητα της Φαλάνης και να υπαχθούν στο Δήμο της Λάρισας. Η νέα κατάσταση όμως κράτησε ένα χρόνο γιατί η Γιάννουλη επανήλθε στην κοινότητα Φαλάνης όπου και παρέμεινε μέχρι τον Ιούλιο του 1933. Με το Δ. της 22.07.1933 (Φ.Ε.Κ. Α219/1933) ο οικισμός αναγωρίστηκε σαν αυτοτελής Κοινότητα.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη θα ήταν οι νέοι κάτοικοι της Γιάννουλης. "Γέννησαν" έναν νέο τόπο οι ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες. Το 1929 πραγματοποιήθηκε η αποκατάσταση των προσφυγικών οικογενειών στον οικισμό της Κοινότητάς μας. Με την αποκατάσταση παραχωρήθηκαν στους δικαιούχους πρόσφυγες ένας γεωργικός κλήρος, ένα οικόπεδο και ένας λαχανόκηπος που λεγόταν "αυλαγάς".
Ο πληθυσμός τότε της Γιάννουλης ανέρχονταν στους 640 περίπου κατοίκους.